Voor Stut Theater ontwikkelde ik samen met theatermaker Linde Baaijens een project met ouderen in woonzorgcentrum ’t Huis aan de Vecht. We maakten kennis met de meest eenzame bewoners en luisterden naar hun levensverhalen. Hierop geïnspireerd maakten we kleine theatrale presentaties die we voor de ouderen zelf opvoerden. Dit werd een tekst, een lied, een boekje of een tekening over het leven van de bewoner.
“Dat we ouderen die alleen zijn een persoonlijk cadeautje mogen geven en te zien wat dit met hen doet raakt ons. Het voelt waardevol om echt te luisteren naar wie zij zijn, en hun verhaal op een theatrale manier terug te geven. Daarnaast ontroert het ons om te zien hoe mensen op oudere leeftijd leven en zijn. Hoe ze binnen leven, in herinneringen leven, weer kind worden, verzorgd worden. Het grote contrast tussen ons jonge, snelle, volle en drukke leven, tegenover de stilte en het trage in dat van hen.”
Naast het luisteren naar levensverhalen, deze vormgeven en individueel teruggeven aan de deelnemende bewoners, traden we ook op om de verhalen anoniem naar buiten te brengen. Dit deden we met liedjes en teksten. Op deze manier kregen de ongehoorde verhalen van de bewoners een plek buiten de eigen kamers, en werden meer mensen geïnspireerd door hun verhalen.
Inmiddels is het project uitgebreid en gaan er jaarlijks studenten van de HKU bij de ouderen langs. Dit zijn studenten van de opleidingentheater, muziek, vormgeving en schrijven. Naast een theatraal cadeau voor de ouderen maken ze ook een eindpresentatie.