Suzan Tolsma - Route - De tour van Frans

De tour van Frans was een theatrale tour van Stut Theater door Utrecht met bewoners uit Hoograven, Kanaleneiland, Overvecht en Zuilen. Vier wijken, vier voorstellingen, vier regisseurs en een festivalhart in de grote loods: het Transformatorhuis. Per bus werd het publiek vervoerd van de ene voorstelling naar de andere.

Ik maakte de voorstelling in Hoograven, waar ik gedurende een half jaar sprak met uiteenlopende mensen over hun leven in de wijk. Ik zat uren met een bordje voor de supermarkt op het Smaragdplein en vroeg mensen naar wat voor hen een thuisgevoel betekende. Uiteindelijk koos ik drie bijzondere wijkbewoners om samen met mij een voorstelling te maken: een gevluchte violist, een klusvrouw die alleen met vrouwen was opgegroeid, en een dame die haar straatvrees overwon. Drie mensen die een bijzondere route in hun leven aflegden om te komen waar ze nu zijn. Het werd een voorstelling over letterlijke en figuurlijke routes, over het aangaan van het onbekende en het overwinnen van angst. Over wat er gebeurt als je de mensen die je pad kruisen niet kent, en wat het betekent om hen te leren kennen.

De voorstelling begint in het donker. In de donkere stilte hoort het publiek de stemmen van de spelers.

Suzan Welkom.
                  Welkom in Hoograven.
                U bent hier.
                  Hier heet het Hoograven.
                  U zit op een stoel.
                  U heeft even getwijfeld waar u zou gaan zitten.
                  Deze nieuwe plek voelt nog wat onwennig.

                  Hoe bent u hier terechtgekomen?
                  Welke weg heeft u afgelegd?
                  U was aan de late kant.
                  Het slot van uw fiets deed moeilijk als altijd.
                  Dat kwam u nu slecht uit.
                  Of u was aan de vroege kant.
                  En keek wat rond in de loods.
                  U vormde zich al snel een mening over deze plek.
                  Wie ontmoette u op uw weg?
                  Heeft u overwogen om om te keren?

                  U heeft een kaartje gekocht.
                  U heeft de moed gehad om een kaartje te kopen.
                  U deed dit via internet of aan de kassa bij een enthousiast meisje met

blond haar.

                  U heeft het besluit genomen het onbekende tegemoet te treden.
                  U wilt zich laten verrassen.
                  Wilt u zich laten verrassen?

Het is als een sprong in het duister.
U weet niet of het onderweg nog licht wordt.

                  Als u goed luistert hoort u uw eigen adem.
                  Wellicht ook die van uw buurman of buurvrouw.
                  Dat vindt u misschien vervelend.
                  Nu u er zo op gaat letten.

                  Het is donker.
                  En stil.
                  Hoor maar.
                  Zwijgen gaat vanzelf.

Ali speelt viool.

Ali Ik ben weggewaaid
als een blad van een boom

Er is in mijn land een verschrikkelijke wind opgestoken
Een wind vol angst, vol vuur en vol kogels.
En op een dag,
op 31 augstus 1996 ben ik weggewaaid.
Wie zou er uit zichzelf vluchten
Wie zou zonder afscheid te nemen
z’n eigen huis
z’n eigen stad
z’n eigen land
z’n eigen familie
z’n eigen viool
in de steek laten
en dan
ergens aankomen waar je niet welkom bent
Waarom zou je dan vluchten
waarom een langzame dood in een vreemd land
als je op de drempel van je eigen huis ook kunt sterven
vluchtelingen bestaan niet
er bestaan alleen weggewaaide mensen
mensen die door de wind over de wereld zijn geblazen.

Route – De tour van Frans