In woonzorgcentrum ‘t Huis aan de Vecht in Utrecht gaf ik elke week theaterworkshops aan dementerende ouderen, en maakte met hen een presentatie over hun levens.
In de wekelijkse repetities wisten de deelnemers meestal niet wat we de week ervoor gedaan hadden, maar wat er in hun jonge jaren gebeurd was stond nog scherp op hun netvlies: de eerste ontmoeting met een geliefde in de bioscoop, of het moment na de bevrijding waarop een man van twintig (intussen drieënnegentig) zijn vrouw na een lange spannende tijd weer terugzag.
Voor een klein, warm klein publiek speelden en herbeleefden de bewoners deze momenten met elkaar. Een bijzonder project met een bijzondere doelgroep.